Unexpected twist of the journey

Eindelijk mijn dag vrij! Wat had ik zin om naar het strand te gaan. Heel veel (over)gewerkt en toe aan een lekker weekend. Lieke en ik startte de dag bij ons favoriete tentje, peony's. Je kan daar superlekker ontbijten. Onder het genot van een cappuccino en toast (westers ontbijt!!) startten we de dag. Bij peony's heb ik het vorige stukje geschreven. Helaas verliep die dag niet helemaal zoals ik gepland en gehoopt had. De laatste zin,' ik ga lekker naar het strand ' heeft een iets andere invulling gekregen.

Ik stapte rond een uur of 12 op de scooter om Joelle op te halen. Joelle is een oud hotello die na haar stage een baan aangeboden kreeg. Ze is na de hotelschool daar gebleven en woont er inmiddels al 2 jaar. Vanaf joelles huis reden we naar banana beach, waar we de rest van de dutchies zouden ontmoeten.

Helaas, heb ik dat strand nooit bereikt of gezien.

We waren gewoon aan het rijden, niks aan de hand. Niet te hard, te zacht en ook nog eens aan de goede kant van de weg:). Joelle reed voorop. Een pickup haalde mij in en kwam tussen ons in rijden. Een man in die auto zat gooide een flesje weg. Als ik eraan terug denk kan ik het me ook niet goed meer herinneren, maar ik zie het flesje dat door de lucht vliegt nog voor me. Het volgende moment lag ik op de grond en zag ik het flesje nog wegschieten.
In een soort reflex heb ik mezelf opgevangen met me armen, waardoor ik niet op me hoofd gevallen ben. Ik was in shock, vergat even waar ik was. Ik stond op omdat ik moeilijk op de weg kon blijven liggen. Mijn scooter werd overeind gezet , geen idee meer door wie. Joelle kwam heel snel richting mij om te kijken of alles goed was en ik niks mankeerde. Helaas zat ik vooral op m'n benen onder het bloed en ook m'n ellebogen hadden een flinke deuk. Ik moest even gaan zitten omdat ik me echt niet lekker voelde, dus zette Joelle me in de berm aan de kant van de weg.
Toen belde ik mama, die zich waarschijnlijk echt rot schrok, logisch.
Na een paar minuten ging ik achterop bij joelle op de scooter en reden we naar de kliniek, die gelukkig dichtbij was.

De kliniek zelf was niet echt om over naar huis te schrijven. Had een heel onveilig gevoel.
Er werd meteen een prijslijst onder mijn neus geduwd. Het was alsof ik menu 1 2 of 3 bij de Mac moest kiezen. Ik moest kiezen waarvoor ik behandeld wilde worden, terwijl ik dacht schiet in godsnaam op want ik heb pijn.
De dokter kwam binnen , maar ze heeft niks gedaan. Ze vroeg alleen aan mij wat ik wilde. Terwijl ik dacht halooo jij bent hier de dokter. Hoe moet ik weten wat er nu moet gebeuren. Gelukkig is Joelle haar vader arts. Ze belde hem op om te vragen wat we het beste konden doen. Hij zei geen hechtingen, want dat vergroot de kans op infecties. Ik wist ook niet wat ik moest, dus besloot op zijn advies af te gaan en alleen de wonden goed schoon te laten maken.
Dat goed schoonmaken was HEEEEEEEL pijnlijk. Vooral op de stukken waar diepere sneeën zaten was het echt ondraaglijk.

Nu moet ik iedere dag naar de ehbo op het resort waar ze de wonden schoonmaken en het verband verwisselen. Dit is een heel pijnlijk moment. De zusters spreken ook geen woord engels dus dat maakt het er niet makkelijker op. Vandaag was ze tijdens het behandelen gewoon aan het bellen. Dat zou je in Nederland als dokter eens moeten proberen...
Helaas moet ik terug naar het ziekenhuis, omdat sommige wonden niet goed genezen en ze bij de ehbo beperkt zijn in hun middelen. Morgen ga ik naar een groter ziekenhuis, een uur hier vandaan. Verder weet ik nog niet echt hoe het gaat lopen. De meest pijnlijke wonden zitten op mijn knie en enkel. Heel irritant dat ze net op de buigpunten zitten.
Het was een besef moment van hoe fijn het in Nederland geregeld is allemaal. Hier behandelen ze niemand, voordat zeker weten dat er hoe dan ook betaald wordt.
Gelukkig valt het allemaal mee. Geen hoofdwonden, inwendige bloedingen , botbreuken of blijvende schade. Een weekje rustig aan doen en dan gaat het hopelijk beter.
Ik kan niet wachten om weer te gaan werken en leuke dingen doen. Er zijn zoveel dingen die ik hier nog wil doen. Snorkelen, eilanden bezoeken, tempels, big buddha's , stadjes.....

Gelukkig zit ik hier nog ruim 4 maanden, tijd zat!